از خود غریبگی

 « از خود غریبگی: بخش هایی از مقدمه کتاب « روانکاوی در تهران

نوشته: گوهر همايون پور

ترجمه: امين زرگريان 

“غريبگی نگران كننده” مفهومی فرويدی ست كه كريستوا برای توصيف اين تراژدی استفاده ميكند:” ترس از ديگری و نگرانی از غريبگی هر دو نتيجه ی ترس از ديگری (غريبه) ايست كه درون خود ما می زيد.” ما از آنچه هستيم و از آزادی اميال خفه ی درون مان ميترسيم. برای همين ترس مان را به ديگری منتقل ميكنيم، به غريبه، به آنكه “ما” نيست، و به “تفاوت” ميان ما و آن غريبه. ديگری، بطور همزمان هم منشا اضطراب ماست، و هم خطری است كه ما را تهديد ميكند. 

ترس يا غريبگی ای كه تجربه ميكنيم، بيشتر پديده ای درونی ست تا بيرونی. “غريبگی نگران كننده” هرگز نميتواند به رقابت با ترس و اضطراب روبرو شدن مان با ضمير ناخودآگاه ما، زنانگي ما، يا ترس ما از روبرو شدن با مرگ درآيد. غريبگی نگران كننده ارتباط نزديكی با ترس كودكانه ی ما از ديگری دارد: ديگری در قالب مرگ، ديگری در قالب زن، و ديگری در قالب تمايلات غير قابل كنترل خود ما… بطور خلاصه، ترس از ديگری بعنوان ترس از غريبه ی درون ما. 

به نقل از كريستوا، زيستن با “ديگری” زيستن با اين پرسش است:” آيا من ديگری خودم هستم؟” 

يا آنگونه كه شاعر فرانسوی، ريمبا ميگويد: “من او است.” 

اين ترجمه از صفحه ٢٤ مقدمه ی كتاب است. براي خريد كتاب به زبان انگليسی اينجا را كليك كنيد.